অত্যন্ত কষ্ট দিলেও

অত্যন্ত কষ্ট দিলেও , অত্যন্ত দুখ দিলেও কিয় জানো অতীতত সেই হেৰাই যোৱা গৰাকীক পাহৰিবই পৰা নাযায় ? দুখটো বহুতেই লাগে , ভাব হয় কিয় জানো এই প্ৰেম - চেম বোৰৰ মাজত সোমাই পৰিছিলোঁ , মিছাতেই ..... চেহ্ !! মাথোঁ মোৰ লগতেই বাৰু এনে কিয় হয় , ঘৃণা উপজে সেই সময়ত তেওঁৰ বা তাইৰ ওপৰত , কেনেকৈ হব পাৰে ইমান নিৰ্দয় ...? কাৰোবাৰ ভালপোৱাক কেনেকৈ কৰিব পাৰে অপমান ? অত্যন্ত ঘৃণা উপজে সেই সময়ত নিজক লৈ অথবা তেওঁক লৈ , বিশ্বাসৰ এটা পৃষ্ঠা জ্বলি উঠাৰ বাবেই গোটেই জীৱনটোৱেই অন্ধকাৰ হৈ পৰিল নহয়নে ..? তথাপিও আমি পাহৰিব নোৱাৰো তেওঁক বা তাইক , যিমানেই ঘৃণা উপজক কিয় তথাপিও লাখ চেষ্টা কৰাৰ ফলটো তেওঁক যেন পাহৰিবই নোৱাৰো , কাৰণ কিয় জানানে ...? কাৰণ তেওঁৰ সৈতে তোমাৰ সেইবোৰ স্মৃতি জড়িত হৈ আছে যিবোৰ স্মৃতি হয়টো জীৱনত তুমি আৰু দ্বিতীয় বাৰ কেতিয়াও উপভোগ কৰিবলৈ নোপোৱা !! দুখ - সুখৰ মাজত সৰু সৰু ক্ষণ বোৰৰ কিছু মুহূৰ্ত , আৰু কিমান যে কি এই সকলোবোৰ তোমাৰেই কিছু স্মৃতি নহয় জানো ...? হব পাৰে তেওঁৰ ভালপোৱা মিছা আছিল , কিন্তু তোমাৰ অন্তৰেটো তেওঁক সচাকৈয়ে ভাল পাই পেলাইছিল ! হয়টো এইবোৰৰ বাবেই তেওঁক তুমি পাহৰিব নোৱাৰা !! তাতোকৈ অধিক শিক্ষা এইটোৱেই যে প্ৰেম জীৱনত এবাৰেই নহয় , অনেক বাৰ হয় , আৰু যেতিয়া যেতিয়া জীৱনলৈ প্ৰেম আহিব , তেওঁৰ কথা নিশ্চয়কৈ মনলৈ আহিব !! >> প্ৰীতম আৰ ডেকা