হঠাত্ তাইৰ সন্মুখত

হঠাত্ তাইৰ সন্মুখত
ওলালহি সি । তাই
প্ৰতিদিনেই
তিনিবজাৰ
চিটিবাছখনত ঘৰলৈ
উভতে । কিন্তু
আগতটো তাক এই
সময়ত তাই দেখা নাই ।
তাই আশাওঁ কৰা
নাছিল এই সময়ত
তাক দেখিব বুলি । সিওঁ
ইচ্ছা কৰিয়েই সেই
একেটা সময়তে তাইক
এবাৰ চোৱাৰ আশাতে
কলেজৰ পৰা গুচি
আহিল ।
দূৰণিৰ পৰাই সিওঁ
তাইক দেখিলে । সি
কিছু আঁতৰে যাব
বিচাৰিলে যদিওঁ যাব
নোৱাৰিলে । তাইৰ
ওচৰেদিয়েই পাৰ হৈ
গল সি ।
সেই এটা মাথো
মূর্হুত্ব...বহুদিনৰ
মূৰৰ সেই এটা মাথো
সান্নিধ্যত হিন্দী
চিনেমাবোৰৰ দৰেই
স্থবিৰ হৈ ৰল সিঁহত ।
হঠাত্ ল'ৰাটো আঁতৰি
গ'ল নিজৰ পথেদি ।
নহলে সিযে দুর্বল হৈ
পৰিব তাইৰ
সান্নিধ্যত...তাইয়ো
কিবা কবলৈ লৈওঁ
থমকি ৰ'ল...লৰাটোৰ
এনে অস্বাভাৱিক
আচৰণত...সিটো
আগতে তাইক এনেদৰে
উপেক্ষা কৰা
নাছিল...অথচ কিয় এই
পৰিৱর্তন ! হয়তু
তাইৰ পৰিৱর্তনবোৰে
লৰাটোকো পৰিৱর্তন
কৰিলে এক নতুন ৰূপত
।
ওচৰতে থকা
মহিলাগৰাকীয়ে
তাইক সুধিলেঃ "কি
হল ! তাক নামাতিলা
যে !সিওঁ দেখুন একো
নোকোৱাকৈয়ে গুচি গ'ল
।"
তাইৰ বুকুত হঠাত্
হাজাৰটা শোকে
খুন্দিয়াই ধৰিলে ।
অতীতৰ স্মৃতিৰ
কিছু জীয়া ছবিয়ে
তাইক অস্থিৰ কৰি
তুলিলে । এটা সময়ত
তাৰ ভালপোৱাত
বিৰক্ত হৈ তাইয়েই
তাক কৈছিল
লোকচক্ষুৰ আগত
"নামাতিবি মোক । মই
বেয়া নাপাওঁ"।
কিন্তু এতিয়া..তাই
ইচ্ছা কৰিও তাক
মাতিব নোৱাৰে ।
কাৰণ সিওঁ তাইৰ
দৰেই তাইকো তাক
নামাতিবলৈ হাক দি
থৈছে । সি হেনো ,
তাইৰ লগত বন্ধু হব
নোৱাৰে । ভালপোৱাহে
হেনো হব পাৰে সিঁহতৰ
সম্বন্ধ । সেই
সম্বন্ধকো তাই
নির্দয়ভাৱে
বিশ্বাসঘাটকতাৰে
ভাঙি চুৰমাৰ
কৰিছিল । সেয়েহে
হেনো সি বিচাৰে
তাইৰ পৰা দুৰত্ব । এক
অনামী লাজত তাই
ৰঙা পৰি গল ।
#ৰ'দৰ_বিলাপ (হেমাংগ)
(ভাল লাগিলে শ্বেয়াৰ কৰিব পাৰে)