তোমাৰ অবিহনে


তোমাৰ অবিহনে এনেকৈ জীয়াই আছোঁ,

যেন নিজকে নিজে শাস্তি দি ফুৰিছোঁ।

দিন পাৰ হৈছে, ৰাতিও আহিছে,

সদায় যেন নতুন দুখ এটা থমকি ৰৈ আছে।তোমাৰ মাত শুনিবলৈ দুয়োটা কাণ ব্যাকুল,

মুখত মাথোঁ তোমাৰ নাম।

সকলো পাহৰি, তোমাক মনত পেলাই কান্দোঁ,

সময়মতে কাম কৰিবও নোৱাৰোঁ।

Comments

Popular posts from this blog

জীৱনৰ অভিজ্ঞতা বোৰে মানুহক বহুত শিকাই…

স্বাৰ্থপৰ পৃথিৱীত সকলো নিজৰ লাভৰ বাবে কাৰোৱাক বস্তুৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰে

জীৱনত হয়টো জীয়াই থকাৰ প্ৰেৰণা