স্মৃতিৰ এখিলা পাত

How to get rid of bed bugs  bed bugs on mattress Introduction to Bedbugs: A brief description of bedbugs, their appearance and their habits. How do they infest mattresses and why is it a common problem. How to identify bed bugs:         Appearance: A description of the bedbug's physical characteristics, including its small size, flattened body, and reddish-brown color.         Lifecycle: They hatch from eggs, and are adept at breeding rapidly and attacking. Habits and Behavior:         Nocturnal: Bedbugs are mainly active at night, and they are attracted to the heat and carbon dioxide exhaled by sleeping humans.     Hiding Places: Bed bugs have common hiding places, such as mattress seams, crevices in furniture and electrical outlets, as well as their ability to travel and infiltrate adjacent rooms. Transport Where it comes from:  Mattresses are ideal hiding places for bed bugs, if the hams sit on...

সঁচাই ক’বলৈ, মই জীৱনত বহুত অকলশৰীয়া হৈ পৰিছোঁ। হোৱাটছএপ ব্যৱহাৰ কৰি নিজকে ব্যস্ত ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰিছোঁ। তাতেই চিনাকি হ’ল কৰিশ্মা গৌতম নামৰ এজনীৰ লগত। প্ৰথমে “গৌতম” উপাধিটোৱে মোক বিমোৰত পেলালে—ল’ৰা নে ছোৱালী? বিয়া হোৱা তিৰোতা নেকি? জানিবলৈ মন গ’ল। পিছত গম পালোঁ, তাই এজনী শৰ্মা বামুণ ছোৱালী, তাইৰ গোত্ৰই গৌতম। তাইৰ কথা-বতৰাত লাগিল, তাইও যেন বৰ অকলশৰীয়া। এজন ভাল বন্ধুৰ তাইৰ খুব দৰকাৰ আছে বুলি মোৰ মনত হ’ল।  সেই সময়ত মই প্ৰেমৰ লিখনি লিখিছিলোঁ। তাই নপঢ়ে বুলি জানো, কিন্তু কেনেকৈ যে তাই মোৰ ভগ্ন হৃদয়ৰ এটা চুক বিচাৰি উলিয়াই ল’লে, নিজেও নাজানোঁ। বন্ধুত্বৰ পৰা আমি কেতিয়া প্ৰেমত পিছলি পৰিলোঁ, বুজা নাই। মাথোঁ জানো, তাই বহুত চঞ্চল মনৰ ছোৱালী, আৰু মই দুখীয়া ঘৰৰ ল’ৰা। তাই যি সুখ বিচাৰে, মই তাক কেতিয়াও দিব নোৱাৰোঁ। তথাপিও মোৰ মাক সকলো কথা ক’লোঁ। মায়ে ক’লে, “তাইক বুজা, যদি তাই পৰিস্থিতিৰ লগত তাল মিলাই চলিব পাৰে, তেন্তে বিয়া পাত। কিন্তু তাইৰ মনৰ লগত খেলা নকৰিবি। ছোৱালীৰ দিয়া শাও বহুত বেয়া লাগে।” মই তাইক বুজাবলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ, কিন্তু তাই বুজিব নিবিচাৰিলে।  তাৰ পিছত মই তাইৰ পৰা দূৰ হো...

তুমি বেংগালুৰুলৈ নোযোৱাৰ আগতে আমি এদিন আমাৰ জন্মদিন কেনেকৈ পালন কৰিম তাৰ প্লেন বনাইছিলোঁ। তুমি কৈছিলা, “এইবাৰ মই তোমাৰ কাষত থাকি তোমাৰ জন্মদিন পালন কৰিম।” কি কি মিছা সপোন দেখুৱাইছিলা! কিন্তু আজি মোৰ জন্মদিন আহিল, তুমি মোক এটা ফোনো নকৰিলা। হাত চৰিবলৈ আগতীয়াকৈ শুভেচ্ছা জনাই আঁতৰি গ’লা। হয়, মই দুদিন ধৰি তোমাক সময় দিয়া নাই। মই জানিব বিচাৰিছিলোঁ—যদি কেতিয়াবা সৰু কথাত কাজিয়া হৈ অভিমান কৰোঁ, তুমি তাক কেনেকৈ চম্ভালিবা। তুমি আঁতৰি গ’লা।  চাৰি বছৰত আমাৰ কিমান কাজিয়া হৈছে, ব্লক-আনব্লকৰ খেল কিমান পাৰ হৈছে। কিন্তু মই তোমাক কেতিয়াও শুভেচ্ছা জনাবলৈ পাহৰা নাই। জানিব বিচাৰিলে শুনা—প্ৰতি ২৩ ডিচেম্বৰ, ১১:৫৯ বজাত মই তোমালৈ ফোন বা মেছেজ পঠিয়াবলৈ চেষ্টা কৰি আহিছোঁ। সকলো অভিমান সামৰি সেই ৰাতি তোমাৰ নামত কবিতা লিখি পাৰ কৰিছোঁ। কিন্তু তোমাৰ লগত মোৰ বাবে এটা মিনিটো নাই। তুমি মোক দৰকাৰ পৰিলেহে মনত পেলোৱা, নহ’লে ভাৰমে যোৱা নেকি জানো।  তোমাৰ পৰা মোক কোনো উপহাৰ নালাগে, মাত্ৰ তোমাৰ প্ৰেমৰ প্ৰয়োজন আছিল। হা হা, মই পাহৰি গৈছিলোঁ—তুমি ৪জি ছোৱালী। তোমাৰ ভাষাত প্ৰেম মানে বিচনাত লগা মাথোঁ। মাফ কৰা মেডাম,...

 মই ইংৰাজীত বেয়া কিন্তু তোমাক I love you বুলি ক'ব পাৰো । মই জিয়'গ্ৰাফীত বেয়া কিন্তু তুমি যে মোৰ অন্তৰত বাস কৰা সেইটো মই ক'ব পাৰো । মই হিষ্ট্ৰীত বেয়া কিন্তু তোমাক দেখা প্ৰথম দিনট...

তোমাৰ লগত কথা পাতি খুবেই ভাল লাগিল,, আগৰ দৰেই চঞ্চল- ফুৰ্তি হৃদয়ৰ পৰা ওলোৱা  মাতে, মোৰ মন মগ্ন কৰি পেলালে,, মই জনা নাছিলোঁ যে তুমিও  মোৰ লগত কথা পাতিবলৈ ইমান ব্যাকুল হৈ আছা বোল...

আজি তুমি মোক কান্দুৱাই সুখী হৈছা,   চোৱা, এদিন মোক বিচাৰি তুমি কান্দিবা।   যেতিয়া কৈছিলোঁ, “তোমাৰ অবিহনে মৰি যাম,”   তুমি ধেমালি ভাবি হাঁহি দিছিলা।   মোৰ মৰা শোঁ যেতিয়া তোমাৰ কাষেদি ওলাব,   মোৰ কথাবোৰ মনত পেলাই তুমি কান্দিবা।   মানিছোঁ, আজি সময়ে মোৰ লগত লুকাভাকু খেলিছে,   সময় নাহাতেই সকলো এৰি গুচি যাম, চোৱা।   সৰু কাৰণত যেতিয়া কোনোবাই এৰি যাব,   মোলৈ কৰা অভিমান মনত পৰি তুমি কান্দিবা।   তোমাৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰত যেতিয়া মিছা শুনিবা,   মোৰ লগত কৰা চালাকি তোমাৰ মনত পৰিব।   খং কৰি কোনোবাই দূৰলৈ গ’লে নাহিব,   বাৰে বাৰে মনত পৰি মই তোমাক মাতিম।   শ্মশানত চাকি জ্বলাবলৈ তুমি নাথাকিবা,   দুখে তোমাক আৱৰি কেতিয়াও এৰি নাযাব।   যেতিয়া তুমি বুজিবা মোৰ প্ৰেমৰ গভীৰতা,   দুচকুত বিৰহৰ চকুলোৰে মুখ মচিবা।   যদি পাৰা, মোৰ এটা কাম কৰি দিবা—   মোৰ মৰা শোঁক যেতিয়া মায়ে কান্দিব,   তেওঁক সাৱটি অলপ সান্ত্বনা দিবা।...

বহুত কষ্ট হয় যেতিয়া কোনো আপোন মানুহে কয়, “তোমাৰ যি মন তাকে কৰা, মোৰ ক’বলৈ একো নাই।” আমি বন্ধুত্ব কৰোঁ কিয়? যেতিয়া কিবা অসুবিধা হয়, তেওঁৰ ওচৰত মনৰ কথা ক’ব পাৰোঁ বুলিয়েই তো। অকলশৰীয়া লাগিলে তেওঁৰ লগত কথা পাতি মনটো পাতল কৰোঁ বুলিয়েই। কিন্তু যদি তেওঁ তোমাক বুজিবলৈ চেষ্টাই নকৰে আৰু কয়, “তোমাৰ যি ইচ্ছা তাকেই কৰা,” তেন্তে বন্ধু যেন বন্ধু নহয়, কোনো অচিনাকি মানুহৰ দৰে লাগে। তেওঁৰ ওপৰত থকা বিশ্বাস এটা মুহূৰ্ততে চুৰমাৰ হ’বলৈ ধৰে।  সকলো সম্পৰ্ক আৰু সপোন যেন দাপোন ভাঙি চিটিকি পৰাৰ দৰে লাগে—টুকুৰা টুকুৰ হৈ ছিন্নভিন্ন হৈ পৰে। নিজকে নিজে বহুত প্ৰশ্ন কৰিবলৈ লওঁ—কিয়? কিয় তেওঁক ইমান বিশ্বাস কৰিছিলোঁ? যদি তেওঁৰ চকুত তোমাৰ ভাৱনাৰ কোনো মূল্য নাই, তেন্তে তুমি কিয় এটা মিছা সম্পৰ্ক বচাই ৰাখি নিজকে আন্ধাৰত ঠেলি দিব খুজিছা?  বন্ধুত্ব, প্ৰেম—এই সম্পৰ্কবোৰত বিশ্বাস আৰু ভৰসা দুয়োটা বৰ দৰকাৰী। বিশ্বাসৰ ৰছিৰে ভৰসাৰ গাঁঠি বান্ধি এই সম্পৰ্কক আঁকোৱালি ধৰিব লাগে, যাতে কেতিয়াও খোলখাই এজনে আনজনৰ পৰা আঁতৰি নাযায়। যদি এজনে যাবলৈ ধৰে, আনজনে গাঁঠিটো টান কৰি ধৰিব লাগে। কাৰণ এই সম্পৰ্ক তোমাৰো। বিচ্ছেদ হ...