স্মৃতিৰ এখিলা পাত

সঁচাই ক’বলৈ, মই জীৱনত বহুত অকলশৰীয়া হৈ পৰিছোঁ। হোৱাটছএপ ব্যৱহাৰ কৰি নিজকে ব্যস্ত ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰিছোঁ। তাতেই চিনাকি হ’ল কৰিশ্মা গৌতম নামৰ এজনীৰ লগত। প্ৰথমে “গৌতম” উপাধিটোৱে মোক বিমোৰত পেলালে—ল’ৰা নে ছোৱালী? বিয়া হোৱা তিৰোতা নেকি? জানিবলৈ মন গ’ল। পিছত গম পালোঁ, তাই এজনী শৰ্মা বামুণ ছোৱালী, তাইৰ গোত্ৰই গৌতম। তাইৰ কথা-বতৰাত লাগিল, তাইও যেন বৰ অকলশৰীয়া। এজন ভাল বন্ধুৰ তাইৰ খুব দৰকাৰ আছে বুলি মোৰ মনত হ’ল।  সেই সময়ত মই প্ৰেমৰ লিখনি লিখিছিলোঁ। তাই নপঢ়ে বুলি জানো, কিন্তু কেনেকৈ যে তাই মোৰ ভগ্ন হৃদয়ৰ এটা চুক বিচাৰি উলিয়াই ল’লে, নিজেও নাজানোঁ। বন্ধুত্বৰ পৰা আমি কেতিয়া প্ৰেমত পিছলি পৰিলোঁ, বুজা নাই। মাথোঁ জানো, তাই বহুত চঞ্চল মনৰ ছোৱালী, আৰু মই দুখীয়া ঘৰৰ ল’ৰা। তাই যি সুখ বিচাৰে, মই তাক কেতিয়াও দিব নোৱাৰোঁ। তথাপিও মোৰ মাক সকলো কথা ক’লোঁ। মায়ে ক’লে, “তাইক বুজা, যদি তাই পৰিস্থিতিৰ লগত তাল মিলাই চলিব পাৰে, তেন্তে বিয়া পাত। কিন্তু তাইৰ মনৰ লগত খেলা নকৰিবি। ছোৱালীৰ দিয়া শাও বহুত বেয়া লাগে।” মই তাইক বুজাবলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ, কিন্তু তাই বুজিব নিবিচাৰিলে।  তাৰ পিছত মই তাইৰ পৰা দূৰ হো...

তুমি বেংগালুৰুলৈ নোযোৱাৰ আগতে আমি এদিন আমাৰ জন্মদিন কেনেকৈ পালন কৰিম তাৰ প্লেন বনাইছিলোঁ। তুমি কৈছিলা, “এইবাৰ মই তোমাৰ কাষত থাকি তোমাৰ জন্মদিন পালন কৰিম।” কি কি মিছা সপোন দেখুৱাইছিলা! কিন্তু আজি মোৰ জন্মদিন আহিল, তুমি মোক এটা ফোনো নকৰিলা। হাত চৰিবলৈ আগতীয়াকৈ শুভেচ্ছা জনাই আঁতৰি গ’লা। হয়, মই দুদিন ধৰি তোমাক সময় দিয়া নাই। মই জানিব বিচাৰিছিলোঁ—যদি কেতিয়াবা সৰু কথাত কাজিয়া হৈ অভিমান কৰোঁ, তুমি তাক কেনেকৈ চম্ভালিবা। তুমি আঁতৰি গ’লা।  চাৰি বছৰত আমাৰ কিমান কাজিয়া হৈছে, ব্লক-আনব্লকৰ খেল কিমান পাৰ হৈছে। কিন্তু মই তোমাক কেতিয়াও শুভেচ্ছা জনাবলৈ পাহৰা নাই। জানিব বিচাৰিলে শুনা—প্ৰতি ২৩ ডিচেম্বৰ, ১১:৫৯ বজাত মই তোমালৈ ফোন বা মেছেজ পঠিয়াবলৈ চেষ্টা কৰি আহিছোঁ। সকলো অভিমান সামৰি সেই ৰাতি তোমাৰ নামত কবিতা লিখি পাৰ কৰিছোঁ। কিন্তু তোমাৰ লগত মোৰ বাবে এটা মিনিটো নাই। তুমি মোক দৰকাৰ পৰিলেহে মনত পেলোৱা, নহ’লে ভাৰমে যোৱা নেকি জানো।  তোমাৰ পৰা মোক কোনো উপহাৰ নালাগে, মাত্ৰ তোমাৰ প্ৰেমৰ প্ৰয়োজন আছিল। হা হা, মই পাহৰি গৈছিলোঁ—তুমি ৪জি ছোৱালী। তোমাৰ ভাষাত প্ৰেম মানে বিচনাত লগা মাথোঁ। মাফ কৰা মেডাম,...