স্মৃতিৰ এখিলা পাত

সঁচাকৈ ক'বলৈ গ'লে, মই জীৱনত বহুত অকলশৰীয়া হৈ পৰিছিলোঁ। নিজকে ব্যস্ত ৰাখিবলৈকে হোৱাটছএপ ব্যৱহাৰ কৰিছিলোঁ। আৰু তাতেই... তাতেই এদিন চিনাকি হ'ল তাইৰ লগত— কৰিশ্মা গৌতম। প্ৰথমে “গৌতম” উপাধিটোৱে মোক বিমোৰত পেলাইছিল। ল’ৰা নে ছোৱালী? নে বিয়া হোৱা তিৰোতা ? জানিবলৈ বৰ মন গ'ল। পিছত গম পালোঁ, তাই এজনী শৰ্মা বামুণ ছোৱালী, তাইৰ গোত্ৰহে 'গৌতম'। তাইৰ কথা-বতৰাত এনে লাগিছিল,  যেন তাইও যেন মোৰ দৰেই... বৰ অকলশৰীয়া। মন খোলি কথা পাতিবলৈ তাইকো এজন বন্ধুৰ খুব দৰকাৰ। সেই সময়ত মই প্ৰেমৰ লিখনি লিখিছিলোঁ। ভগ্ন হৃদয়ৰ কথাবোৰ... মই জানিছিলোঁ তাই সেইবোৰ নপঢ়ে। কিন্তু কেনেকৈ যে তাই মোৰ সেই ভগা হৃদয়ৰ এটা চুক বিচাৰি উলিয়াই ল’লে, মই নিজেও নাজানোঁ। বন্ধুত্বৰ পৰা আমি কেতিয়া প্ৰেমত পিছলি পৰিলোঁ, দুয়োটাই বুজা নাছিলোঁ। মই মাথোঁ এটা কথাই জানিছিলোঁ— তাই বহুত চঞ্চল মনৰ ছোৱালী, আৰু মই... মই এটা দুখীয়া ঘৰৰ ল’ৰা। তাই যি সুখ বিচাৰে, সেই সুখ মই তাইক কেতিয়াও দিব নোৱাৰোঁ। তথাপিও মই মোৰ মাক সকলো কথা ক’লোঁ। মায়ে ক’লে, “তাইক বুজা। যদি তাই পৰিস্থিতিৰ লগত তাল মিলাই চলিব পাৰে, তেন্তে বিয়া পাত। কিন্তু এটা ক...